Lub ma­rionetką będę w teat­rze dob­rych zdarzeń i marzeń. Zna­jomą twarzą w sza­rych ludzi tł­umie monotonnym. U­lotnym. Odpowiedz

Naj­chętniej poszedłbym spać i obudził sie za rok, żeby wszys­tko co te­raz czu­je rozpłynęło sie niezauważenie. To naj­gor­sze z uczuć, kiedy pus­tka i nies­pełniona nadzieja roz­ry­wa od środ­ka, kiedy to ok­ropne uczu­cie przytłacza wszys­tko, kiedy kłam­stwo udające prawdę wychodzi na jaw niszczy wy­pala.. Odpowiedz