od zawsze czuwał nad nami przystanek tramwajowy pilnował żeby babcia Anielka nie przypaliła modrej kapusty czy francikowe gołębie nie plotkują o wróblach czy komórki na węgiel stoją równo hasiokom opowiadał bajki na dobranoc a kiedy dobrze napił się słońca w niedzielne popołudnie żartował z gulikami wszystko przez tę łunę babcia Anielka żegnała się tylko i odmawiała różaniec przystanek co rusz przestępował z nogi na nogę było mu coraz zimniej bo łuna na południu gasła coraz szybciej i nagle STAŁO SIĘ przyleciał Francik z krzykiem gruba się pod ziemię zapadła zapadła się pod ziemię gruba i wtedy przystanek otrzepał się jak mokra kura rozpostarł skrzydła i odleciał towarzyszył mu gorzki płacz gulików i smutne spojrzenia chopów to już koniec naszej gulikowej republiki to koniec Odpowiedz

W drodze do szczęścia nie zat­rzy­muj się na każdym przys­tanku. Może zdarzyć się tak, że będziesz na nim zbyt długo od­poczy­wać a szczęście... szczęście znik­nie, al­bo uciek­nie Ci życie. Odpowiedz

Życie to ma­raton. Ciągły bieg, krótkie przys­tanki, współzawodnictwo. Nie ma się cza­su na opa­nowa­nie tra­sy, za­poz­na­nie się z gruntem. Odpowiedz