Wiosną nic nigdy nie wydaje się niemożliwe.

Żyj pełnią życia, bez żalu w sercu.

Zawsze zachwycała mnie perspektywa nowego dnia, nowa próba, jeszcze jeden początek, może odrobina magii czeka gdzieś za porankiem.

Ważne jest to, co ukazuje się naszej duszy, a nie to, co widzą nasze oczy i co możemy nazwać.

Samotność ma miękkie, jedwabiste dłonie, ale mocnymi palcami chwyta serce i powoduje cierpienie. Samotność jest sprzymierzeńcem bólu, a także towarzystwem duchowego wzniesienia.

Idiotyzm jak chwast zawsze się przyjmie na każdej glebie.

Nawet jakby podzielić sekundę na milionową część, to właściwie nigdy nie przeżywamy jej w czasie teraźniejszym, zawsze coś już minęło lub coś dopiero będzie.

Kto jest szczęśliwy w samotności, jest albo dziką bestią albo bogiem.

Samotność jest naszym surowcem: próba maskowania go miłością jest jak próba leczenia trądziku poprzez pocieranie skóry papierem ściernym.